O umlaut na klawiaturze

O umlaut na klawiaturze jest jednym z najważniejszych znaków diakrytycznych w języku polskim.

Jest to litera "o" z dwoma kropkami umieszczonymi nad nią, które zmieniają jej wymowę i znaczenie.

W tym artykule przyjrzymy się temu znakowi bliżej, jego pochodzeniu, użyciu oraz sposobom wprowadzania go na klawiaturze.

Pochodzenie i historia umlautu. Umlaut, w językoznawstwie nazywany też "dwukropkiem", pochodzi z języków germańskich, gdzie był on używany do oznaczania zmiany wymowy spowodowanej przez sąsiednią samogłoskę. W języku polskim został przyjęty na początku XIX wieku, głównie pod wpływem języka niemieckiego.

Użycie umlautu w języku polskim.

W języku polskim umlaut jest używany do oznaczenia dwóch różnych dźwięków: [ɔ] oraz [u]. W pierwszym przypadku, znak ten zmienia wymowę litery "o" z otwartego [o] na półotwarty [ɔ], np. "kot" [kɔt]. Natomiast w drugim przypadku, użycie umlautu zmienia wymowę litery "o" z otwartego [o] na mieszany [u], np.

"motór" [mɔtuːr].

Jest to znak diakrytyczny, czyli zmieniający wymowę, a nie znaczenie słowa.

Sposoby wprowadzania umlautu na klawiaturze.

W języku polskim umlaut jest stosowany głównie w wyrazach pochodzenia niemieckiego lub w nazwach własnych.

Wprowadzenie tego znaku na klawiaturze może być nieco problematyczne, ponieważ nie jest on dostępny na standardowej klawiaturze. Jednym z najpopularniejszych sposobów jest użycie kombinacji klawiszy Alt + litera "o".

Należy przytrzymać klawisz Alt, a następnie wpisać numer znaku na numerycznej klawiaturze, czyli dla umlautu będzie to 0246.